8 stappen in beeld waarin ik een portret prachtig op papier kreeg

Ja, eerlijk waar, het portret hierboven van ons zoontje Abel is het eerste dat ik maakte toen ik deze zomer eens met gouache wilde experimenteren. Op Instagram was ik geïnspireerd geraakt door Gayle Kabaker die prachtig werk maakt met dit medium. In deze post wil ik je de beelden laten zien tijdens het tot stand komen van het schilderij.

Gayle schildert portretten van haar kleindochter in gouache en iets daarin inspireerde mij om op die manier ook eens te proberen Abel na te tekenen. Dat wil zeggen, juist eens het schilderen proberen als methode om zijn portret te vangen, omdat het tekenen van mensen in pen en waterverf me niet altijd zo goed beviel.
Gouache is in de goedkopere variant bekend als ‘plakkaatverf’- zover ik weet – en is op waterbasis. En wat maakt nu het verschil met mijn lijntekeningen met waterverf? Met gouache verplicht ik mezelf om te kijken en werken in vlakken. Echt heel anders dan ik normaal ben gewend. Daarnaast werk ik met gouache veel groter en veel langzamer, waardoor de details die ik wel meepak ook meer aandacht krijgen.

Hieronder zie je een reeks van hoe Abeltje in 8 stappen op papier kwam. Ik was volledig voor mezelf bezig en het was absoluut niet de bedoeling om hierin een tutorial te maken of schrijven. Dus niet compleet, maar wel de moeite om te delen vond ik. Lees verder onder de foto’s.

















Van potloodschets naar schilderij

De basis voor een goed portret is wat mij betreft absoluut de potloodschets. Deze tekende ik na van een lievelingsfoto van Abel van vorig jaar. Normaal teken ik direct met pen, maar bij een portret komen de lijnen en verhoudingen heel nauw. Ik loop alles heel vaak na en controleer steeds de verhoudingen en richtingen van mijn lijnen. Klopt het niet? Dan pas ik het aan. Klinkt logisch, maar dat gaat wel echt een stuk preciezer dan mijn sketchy koffietentjes-tekeningen.

Met gouache bouw ik in lagen het portret op. Ja, er zit nogal een gat tussen foto 1 en 2, omdat ik als een bezetene aan het werk was en écht geloofde dat het één grote ramp ging worden. Totaal in mijn flow en drang om het niet te laten mislukken, kon en wilde ik daar absoluut geen foto van maken. Wat er tussen stap en 1 en 2 is gebeurd, is met name de basis huidskleur oplichten met meer wit in mijn gemengde verf en in twee of drie (of misschien meer) kleurlagen de schaduwzijdes opbouwen. Dit geeft meteen de diepte aan het beeld, de ronding aan zijn armpjes, beentjes en gezichtje. Hoe zijn haren tot stand kwamen heb ik in meer stappen gefotografeerd, daarin zie je dat zoeken naar basiskleur, higlights en lowlights beter terug. Tot slot zie je dat kleur aan zijn kleding en een ondergrond, het beeld nog meer laat leven en die werkelijke diepte geeft.

Ook iets voor jou?

Na het portret van Abel was ik overtuigd van deze nieuwe manier van werken (geen zorgen, náást wat ik al doe in mijn sketchbook en op muren). Ik maakte meer portretten van onze beide zoontjes, die je hier kunt bekijken.

Dit is geen tutorial en dat was ook niet de bedoeling, maar hopelijk heb ik je wel geïnspireerd. Lijkt het je leuk om ook in een workshop met gouache in vlakken te leren schilderen en zo ja, wat voor onderwerp zou je dan aanspreken? Want ik besef me dat het niet heel logisch is om een nieuw medium eerst uit te proberen op zoiets nauwkeurigs als portretten vangen. Waar denk je aan: bloemen, stadsgezichten, Travel sketchbook in gouache? Ik ben benieuwd naar je reactie (mag je hieronder achterlaten!)